Dzwon topielców

Podobno w Noc Świętojańską wody Wisły rozstępują się i na powierzchnię wypływa pęknięty dzwon topielców, a usłyszeć go można aż do północy.

Cała historia rozpoczyna się przy kościele sióstr Norbertanek i sięga już XIII wieku, kiedy Tatarzy najeżdżali Kraków.

Klasztor był doszczętnie zniszczony przez Tatarów, później pożar, przebudowany pełnił rolę murów obronnych miasta, aż w końcu znów stał się miejscem dla sióstr Norbertanek.

Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie (ss. Norbertanek)

Według legendy, kościół Norbertanek znajdował się na szlaku handlowym, a przy samym klasztorze cumował prom. Trudne warunki pogodowe sprawiły, że pewnego dnia lina nie wytrzymała naporu wiatru i prom odpłynął z prądem Wisły. Siostry mimo szczerych zamiarów, nie zdąrzyły zbudować ani sprowadzić nowego promu. Jednej nocy kupcy ścigani przez Tatarów musieli rzucić się w nurt wody, probując ratować swoje życie. Zginęli i Tatarzy i kupcy, z wyjątkiem jednego. Ten, który przeżył, w ramach dziękczynienia za ocalenie życia kupił dla kościoła dzwon. Okazało się, że zakupiony dzwon jest pęknięty. Znany w Krakowie ludwisarz jeszcze dwa razy próbował odlać dzwon zamówiony przez kupca, ale wszystkie próby okazały się daremne. Dzwon zawsze był pęknięty. Mimo to, dar ze skazą zawisł nad klasztorem i codziennie, dziesięciokrotnym uderzeniem, wzywał siostry na modlitwę za dusze topielców. Po jakimś czasie Tatarzy zerwali dzwon i utopili w Wiśle.

Klasztor sióstr Norbertanek to miejsce pełne tradycji i legend. Jest kolebką zwyczajów charakterystycnych dla Krakowa na przykład Emaus- coroczny odpust w Poniedziałek Wielkanocny, pochód Lajkonika, w oktawę Bożego Ciała lub coroczna procesja Arcybractwa Męki Pańskiej.